راه سعادت از دید امام حسین (ع)

درس هایی برای زندگی بهتر
راه سعادت از دید امام حسین (ع)
جهاد در راه خدا یکی از ارزشمندترین عملها نزد پروردگار است
امام حسین – عليه السلام – جهاد را چهار گونه معرفی میکنند . فرمود: دو جهاد واجب و دو جهاد مستحب . یکی از دو جهاد واجب مبارزه انسان با نفس خویش در ترک گناهان است که از بزرگترین نوع جهاد خواهد بود….
روش پند دادن گناهکاران
جوانی خدمت امام حسین علیه السلام رسید و گفت من مردی گناهکارم و نمیتوانم خود را در انجام گناهان بازدارم مرا نصیحتی فرما.
قال الامام الحسين (ع)
افعل خمسه اشیاء و اذنب ما شئت فاول :ذلک لا تاكل رزق الله و اذنب ما شئت و الثانى اخرج من ولايه الله و اذنب ما شئت و الثالث: اطلب موضعا لا يراك الله و اذنب ما شئت و الرابع اذا جاء ملک الموت ليقبض روحک فادفعه عن نفسک و اذنب ما شئت و الخامس: اذا ادخلک مالک في النار فلا تدخل في النار و اذنب ما شئت.»[۱]
امام حسین (ع) فرمود:
پنج کار را انجام بده و آنگاه هر چه میخواهی گناه کن
اول روزی خدا را مخور و هر چه میخواهی گناه کن
دوم از حکومت خدا بیرون برو و هر چه میخواهی گناه کن
سوم جایی را انتخاب کن تا خداوند تو را نبیند و هر چه میخواهی گناه کن
چهارم وقتی عزرائیل برای گرفتن جان تو آمد او را از خود بران و هر چه میخواهی گناه کن.
:پنجم زمانی که مالک دوزخ تو را به سوی آتش میبرد در آتش وارد مشو و هر چه میخواهی گناه کن.» جوان اندکی فکر کرد و شرمنده شد و در برابر واقعیتهای طرح شده چاره ای جز توبه نداشت.
اقسام جهاد
جهاد در راه خدا یکی از ارزشمندترین عملها نزد پروردگار است که شرافت مسلمانان و تداوم اسلام به آن بستگی دارد اما این حقیقت را هم باید دانست که جهاد دارای اقسام گوناگون است.
قال الامام الحسين (ع)
الجهاد على اربعه اوجه فجهادان فرض و جهاد سنه لايقام الا مع فرض و جهاد سنه.
فاما احد الفرضين فجهاد الرجل نفسه عن معاصى الله و هو من اعظم الجهاد و مجاهده الذين يلونكم من الكفار فرض.
و اما الجهاد الذى هو سنه لايقام الا مع فرض، فان مجاهده العدو فرض على جميع الامه لو تركوا الجهاد لاتاهم العذاب و هذا هو من عذاب الامه و هو سنه على الامام ان ياتى العدو مع الامه فيجاهدهم.
و اما الجهاد الذي هو سنه فكل سنه اقامها الرجل و جاهد فی اقامتها و بلوغها و احيائها، فالعمل و السعى فيها من افضل الاعمال؛ لانها احياء سنه و قد قال رسول الله صلى الله عليه و آله من سن سنه حسنه فله اجرها و اجر من عمل بها الى يوم القيامه من غيران ينقص من أجورهم شيئا.»[۲]